In 1976 maakte Emo Verkerk op 21-jarige leeftijd zijn eerste kunstwerk: een verlengde keukenstoel die presentie benadrukt. Het was de start van een oeuvre vol portretten van historische figuren, van schrijvers tot sjamanen, die hem oprecht boeien. Zijn keuze is intuïtief, gebaseerd op sympathie, niet bewondering. Elke ontmoeting leidt tot een unieke schilderwijze, soms zelfs meerdere portretten van één persoon. Voor Verkerk draait het schilderen om inleving, niet als middel maar als gevolg. Het portret komt naar voren uit het verleden en verschijnt in het heden. Een reflectie op kunst, cultuur en de menselijke psyche. De tentoonstelling in Stedelijk Museum Alkmaar laat echter een vrijwel onbekende kant van zijn werk zien: portretten van mensen uit zijn directe omgeving, samengebracht onder de titel Dierbaren. Foto: Tara Pinkster