Het Parool: 'Femke Brockhus laat invoelend zien hoe het is om van je kind te houden, ook al heeft het iets verschrikkelijks gedaan'
Blijvende liefde voor een moordende zoon
Hoe verwerk je een gebeurtenis die wereldwijd alle voorpagina's heeft gehaald tot een roman die tot nieuwe inzichten leidt? Het lukt Femke Brockhus met Beesten die je niet mag schieten gebaseerd op het bloedbad op Colombine High School dat van 20 april 1999 voorgoed een gitzwarte bladzijde maakte. In haar kenmerkende poëtisch stijl onderzoekt ze nauwgezet hoe een moeder de onvergeeflijke daad van haar zoon een plek probeert te geven.
In deze nieuwe roman zet Brockhus de minimalistische stijl voort waarvan ze zich in haar eerste twee romans bediende; korte alinea's omgeven door wit, die veel suggestie wekken, maar het onuitspreekbare onuitgesproken laten.
Met Beesten die je niet mag schieten levert Brockhus opnieuw een prachtroman af, die net zo subtiel als haar eerdere werk laat zien hoe je dezelfde situatie op meerdere manieren kunt interpreteren, vooral wanneer het over schuld en verlies gaat.
Anne van den Dool
Tzum, literair tijdschrift
Als je niet mag rouwen
Femke Brockhus is een auteur met een unieke en herkenbare stijl. Sinds haar debuut in 2017, Laat het stil zijn, schrijft ze helder en precies proza dat bestaat uit korte alinea's en puntgave zinnen. Daarbij combineert ze ook steeds een poëtische toets met een meer duistere ondertoon waardoor er een naadloze overgang ontstaat tussen ontroering en beklemming. Dat is in Beesten die je net mag schieten, haar derde roman, niet anders.
Comments